Eenmalig anders Corona-editie van de Kermis in Weert.
Ook in Nederland wijzigden steeds de voorgeschreven Corona-maatregelen in de afgelopen twee jaar. De Kermis in Weert in de provincie Limburg had hier ook last van. Het jaarlijks evenement aan het einde van het laatste septemberweekend wordt beschouwd als de gelijktijdig, goedkoopste en grootste kermis in zijn soort in ons naburig land. Deze attributen bij elkaar opgesomd maken deze verklaring geldig. Als u elke term voor uzelf zou combineren met een andere kermis in Nederland, zou u tot andere resultaten komen. Het zal zo zijn. In reclame, werkt de slogan altijd. De Kermis in Weert is altijd een ervaring; vooral omdat het voorheen een zeer langstrekkend binnenstad evenement betrof. Niet zo 2021. Iedereen die vorig jaar in de buurt van het hoofdstation een attracties wou bezoeken, verwonderde zich. Normaal gesproken staat men hier midden op het kermisterrein. 
Maar afgelopen september was hier in de verre omtrek niets, maar dan ook niets te zien of te horen, wat zou kon kunnen wijzen op kermis. Een indicatie van elke soort dan ook, zou nuttig zijn geweest. Dus slenterde men door het voetgangersgebied, de stationsstraat, die voorheen altijd volgebouwd was met tientallen kermisattracties, naar het noorden en probeerde kermisattracties te lokaliseren die ergens aanwezig moesten zijn. De nieuwe gigant van de kermisuitgave 2021 werd al snel gespot. Gelukkig, is de “Airborne” van Ordelman, met zijn 65 meter hoogte, nauwelijks over het hoofd te zien. De KMG-machine draaide op het bassin, wat normaal het bovenste uiteinde van de kermis markeert. Deze keer omvatte dit gedeelte van het havenbekken het midden van drie omheinde kermisterreinen. Achtergrond voor de omheining van het terrein was dat tot voor 24 september, de eerste openingsdag van de kermis, grote evenementen alleen konden plaatsvinden met een strikt beperkt aantal bezoekers. Na een aantal tags, versoepelde de overheid de maatregelen en met enkele beperkingen, kon de kermis, zoals gewoonlijk gaan plaatsvinden. Maar nu was het zo dat voor de start van de kermis nog steeds de strengere regels golden en zo ontstond de (hopelijk!) eenmalige ervaring dat men in Weert drie plekken had gereserveerd, met een andere flair dan gebruikelijk, om kermis te vieren. In de meeste gevallen (niet in alle!) zijn kermissen in de binnenstad charmanter dan op een vaste plek. Dit kan zeker ook gezegd worden over het evenement in Weert. Oh, deze Corona-editie had dat beetje extra. Aan de ene kant was dit te wijten aan de succesvolle gezamenlijke opbouw, aan de andere kant het relatief groene gedeelte in de buurt van het kanaal. Bovendien was het rode tapijt rijkelijk aanwezig, wat als een prinselijke welkom voelde.
Led-panelen met het woord “WELKOM” onderstreepte de vriendelijkheid van het evenement. Precies naast de uitstekende “Airborne” draaide de “Break Dance Part 2” van Hoefnagel, de enige in Nederland met een uitgeruste achterwand van het carrousel, van dit type. Alles is ingesteld op disco van zowel het geluid als het licht en het ontwerp. Terwijl de jeugdige bezoekers hier verbleven, genoten de kleintjes van de babyvlucht of sprongen op en neer op de bungee-trampoline. Bij tal van games, zoals Pusher, grijpers, Skeeball en doelschieten konden knuffelige prijzen gewonnen worden. Het gastronomische aanbod was op dit eerste terrein met een paar bakkraampjes, popcorn en een vruchtenbar nog te overzien. Vanaf hier werd u over de stadsbrug naar de Oude Suffolkweg toe geleid, waar de buitenruimte werd omgevormd tot kermisterrein. Onmiddellijk achter dit typische Nederlandse “Kermis-toegangsportaal” zag men de lange strook van de nieuwste reizende achtbaan van het land. Het was gemakkelijk om de “Time Machine – de Coaster” van Buwalda te herkennen. Net als in de zomerplaatsen werd de Spinning Coaster in het Steampunk-ontwerp met gejuich door het publiek ontvangen. Bovenaan bouwde Arjaan zijn “Viva Las Vegas” op. De voorkant van het twee-verdiepingen tellende glazen labyrint werd kunstmatig versierd met de beroemdste gebouwen van Sin City. In zigzag tempo ging het verder. Op deze manier zijn verschillende effectieve kopplekken gecreëerd. De volgende was de ripsbaan door Van Reken. Tussen kunstmatige palmbomen en strandgevels, ging het in een relatief gematigde tempo over berg en vallei. We gaan verder met de autoscooters van Eckelboom. Net zoals het in dit land bekend is, gebruikten de een of andere tiener de onschadelijke botsingen om een flirt te starten. Iets nostalgisch aangedikt was de “Cake Walk” van Hoefnagel. De loopattractie met de typische draaischijven, rolbanden en naar boven en beneden bewegen vloeren is een echte klassieker in de Nederlandse kermis scène. Als contrast volgde één van de nieuwste attracties in ons naburig land. De “Hurricane” van Brouwer / Van Reken toont hoe op een compact gebied een interactieve familie-carrouselrit kan worden ervaren. Er werd een zeer goede timing gevraagd als u succesvol wilde zijn op “Mad Mill” van De Vries. Vooral kinderen in het basisonderwijs maakten hier met plezier gebruik van. Tot de spookbaan met het meest opwindende interieur behoort de “Ghostvilla” van Molengraft. Op twee waardevolle vloeren zult u verrast, geschrokken en bang zijn. Iedereen die een belevenis wilde ondergaan in computer-gegenereerde fictieve werelden was op zijn plek bij Strouffen’s “VR-ervaring”. In werkelijkheid werden moeilijk haalbare vluchten en ritten mogelijk gemaakt door het opzetten van een hightech bril. Buwalda’s “Family Coaster” bood een rijplezier voor kleine en grote mensen. Graag stapten beide generaties ook samen in de trein. De coolste ruitenwisser van Nederland behoort tot De Poorters “X-Factory”. Jingles, licht en geluid en swingende rit worden absoluut verwelkomd bij tieners. Met de superlatief “grootste loopattractie van het land” toert de familie Ordelman door Nederland. De “Fun House Fire Department” is eigenlijk indrukwekkend met zijn ongeveer 30 meter lange voorgedeelte en talrijke effecten. Het assortiment van kinderattracties varieerde in dit deel door de kinderscooter, via een thee-carrousel tot aan de “Adventure Ride” van Buggy. Natuurlijk waren er ook veel mogelijkheden om een kleine hoeveel geld te verliezen of grote prijzen te winnen. Bij het voedselaanbod werd hier meer gevonden. Het menu varieerde van visspecialiteiten, via vers gegrild tot aan een Spaanse churros-kraampje. Een gezellige biertuin nodigde uit voor een kleine pauze. Last but not least ging het naar het Kasteelplein. Het eenrichtingsverkeer systeem bepaalde dat dit terrein vanuit de zuidkant betreden moest worden. Aan het begin vond men familieattracties. De magische “Fun Factory” van De Poorter biedt een themarit voor groot en klein zonder tempo en zonder angstaanjagende taferelen – gewoon betoverd. Heel anders de volgende over de kop attractie “Toxic” van Monen is één van de meest wildste en moeilijkste thrillrides van Europa en is blijkbaar het juiste voor de diehard tieners van Nederland – het was urenlang volledig bezet. Nadien, met “Jumbo” van Ordelman, werd het weer veel rustiger. Een carrouselrit waar kinderen samen met hun ouders kunnen genieten. Een continue kermisattractie van de Weertse Kermis is de “Caribbean Beach Party” of ook de “Turbo Polyp” door Van Tol. Het Schwarzkopf-bedrijf is niet alleen uniek vanwege de verschillende stoelen – de verwerking is gewoon top. Iedereen die loopings wilde ervaren op ongelooflijke hoogte van 50 meter, werd die mogelijkheid aangeboden in Korten’s “Eclipse”. De Mondial Capriolo veroorzaakt luid geschreeuw door de meeste passagiers. Een andere Mini-autoscooter en een kinder polyp waren gereserveerd voor de jongste. De kans om iets te winnen bood een kameelrace, eenden vissen en veel automaten. Snacks lokten o.a. in de vorm van pizza, kebab en gebakken kip. Op 29 september was men zeer tevreden over het verloop van de kermis. Exploitanten en organisatoren bedankten zowel via het World Wide Web als via de lokale gedrukte media het publiek voor het succesvolle evenement. Vol vertrouwen wordt uitgekeken naar 23 september 2022, als hopelijk weer de gewone kermis kan worden gestart.
Tekst en foto’s: Dennis König
